Ik ben nu bijna 2 maanden gestopt met roken. het lijkt wel een eeuwigheid. Het lijkt wel alsof ik nooit gerookt heb. Waar ik vroeger een zeer bevreemd gevoel ervoer bij de gedachte om te stoppen, ervaar ik nu eerder een vreemd gevoel bij de herinnering aan het roken. En de hoofdgedachte die op zo’n momenten door mijn kop schiet moet zo iets zijn van: “Raar, ik snap niet waarom ik verslaafd geweest ben”.

Ik snap het niet, maar ik weet nog wel heel goed waarom ik wilde stoppen, niet alleen deze keer maar de 2 voorgaande keren. Het is namelijk de pijn die me steeds heeft aangezet om definitief te stoppen, de pijn van een longontsteking of een acute bronchitis. Noch de foto’s op pakjes sigaretten, noch de zwarte longen van körper hebben met ooit kunnen bekoren om de sigaret aan de haak te hangen. Maar dus wel de diepe pijn in mijn longen tijdens een hoest waarin ik leek te stikken, het zielige gevoel dat dan overblijft wanneer je met rood doortraande ogen, buiten adem, narochelend en met een befluimde zakdoek op bed zit na te hijgen en het minder fraaie toekomstbeeld dan dan automatisch door je kop schiet. Wat geeft me hoop om dit vol te houden? Wel, daar moet ik niet zolang over nadenken:

- Elke hoest die de belofte inhoud van een zuivere long.
- Het gevoel dat ik met sportbeoefening terug kan opbouwen en dat sport niet enkel meer dient ter compensatie. Het geeft mee een zeer vrij gevoel terug te kunnen sporten met dat uitgangspunt.
- De goedkeurende blik van Marie als ze polst naar mijn rooksctiviteiten en ik quasi nonchalant kan zeggen dat ik nog steeds gestopt ben, alsof het een evidentie is.
- Nu ja, het meest basale gevoel dat momenteel bij me overheerst is effectief een gevoel van evidentie. Raar idee, maar het is er. Ik wil uiteindelijk ook van dit gevoel af. Eigenlijk zou het gevoel volledig moeten opgaan in een way of life zonder sigaretten waar niet-nooit weer wordt bij stilgestaan. En dat lukt beter en beter. De gedachte-het gevoel steekt minder en minder frequent de kop op en dat stemt me hoopvol.

Samengevat: Waarom?
- Voor mijn gezondheid
- Voor Marie (mijn dochtertje)
- Voor mijn geluk

-- Lee